یک بار یکی از جنازه ها توجه مان را جلب کرد و حساس شدیم کاغذی را که روی آن با خط درشت نوشته بود «وصیت نامه» بخوانیم، ببینیم امثال این بچه ها که تازه بالغ شده و از مال دنیا هم چیزی ندارند، باز ماندگانشان را به چه اموری سفارش می کنند. کاغذ را که باز کردیم، نمی دانستیم بالای سر بدن شهید بخندیم یا گریه کنیم. نوشته بود برای من گریه نکنید؛ برای بابام گریه کنید که می خواهد خرج دفن و کفن مرا بدهد و برایم شب هفت و چهلم بگیرد بینوا هر چی یک عمر جمع کرده، باید بدهد مردم بخورند!

برای خواندن مطلب کامل کلیک کنید